کراوات
کراوات، پارچه‌ای است با درازا و پهناهای مختلف که در جلوی پیراهن بسته می‌شود و روی سینه قرار می‌گیرد و یکی از الحاق‌های پوشش مردانه است. البته کودکان پسر هم به‌طور غیررسمی از آن استفاده می‌کنند. اشکال مختلفی از کراوات زنانه هم طراحی و استفاده می‌شود.
در بسیاری از کشورها در مراتب نظامی، مدرسه و نیز شغل‌های گوناگون حتی پیشخدمتی از کراوات به عنوان بخشی از لباس رسمی استفاده می‌کنند.
سربازهای رومی و چینی در نبردها از گردن پوش هم به عنوان بخشی از یونیفرم و هم به عنوان نشان تعلق داشتن به گروهی خاص استفاده می‌کردند.
ریشه ایرانی کراوات
در مورد ریشه ایرانی بودن کراوات گفته شده که در اوستا ۱۲ چیز را نیاز مرد جنگی دانسته‌اند که هشتمین آن کوئرس از ریشه کوئرت بود که در زبان پهلوی به آن گریوپان می‌گفتند و به روی زره بسته می‌شد.
هم چنین در نقش رجب فارس نرسیده به نقش رستم، که بنا بر نظر هرتسفلد مربوط به بابک، پدر اردشیر بابکان می‌شود، کوئرت را بر دور گردن بابک به وضوح می‌توان دید که به روی زره بسته است.
این پارچه پهن را بزرگان و سرداران سپاه به صورت پهن و پیش‌سینه‌ای استفاده می‌کردند و نمونه پهن آن در نقوش طاق‌بستان دیده می‌شود.
نوئل مالکوم، پژوهش گر بریتانیایی، نیز در کتاب خود به نام تاریخچه مختصر بوسنی بر این باور است که کراوات نخستین بار از ایران در زمان ساسانیان به اروپا رفت. این ایرانیان پیروان مانی بودند[نیازمند منبع] و برای اینکه از دیگران متمایز نشان داده شوند از پارچه‌ای در جلوی پیراهن خود استفاده می‌کردند ولی در تاریخ معاصر توسط کروات‌ها به فرانسه برده شد و به دلیل تفاوت‌های زبانی، نام آن به کراوات تبدیل شد و به وسیله همسایه فرانسه یعنی انگلستان بیشتر مورد توجه قرارگرفت و به دنیا معرفی شد.[۳][۴][۵]